Bir varmış bir yoğmuş, evvel zaman içinde halbur saman içinde bir kadın yaşarmış. Bu kadının kocası ölmüş. Bu kadın bir gün suya giderken bir tane karga yoluna çıkmış “hay beni vay seni” demiş. Kadın her suya gittiğinde karga karşısına çıkıp “hay beni vay seni” diyormuş. Kadın kendi kendine düşünmeye başlamış, “ Allah Allah bu karga
Evvel halbur içinde halbur zaman içinde, Hevze ile Fevziye adında iki bacı varmış. İki bacı da aynı anda hamile kaliyir. Bacılardan önce Fevziye doğurmuş. Sonra huri kızları gelmiş: – Yeridikçe yeriye, çayır çimen ola. Güldükçe güllerin aça, banyo çimdikçe suların altın olsun, demiş. Aradan bir zaman geçmiş Hevze doğurmuş. Huriler, Hevze’nin kızına da: – Alnında,
Evvel zaman içinde Ayşecik adında bir güzel kız varmış. Ayşecik’in ne annesi ne de babası varmış, yalnızca bir üvey anası, bir de Fatma adında üvey bacısı varmış. Üvey anası devamlı Ayşecik’i çalıştırırmış. Her gün önüne bir inek katarmış, bir de eline yün ve iğ (yünden iplik yapmaya yarayan alet) verir: “ Al, bu ineği otlat,